Celem artykułu jest ukazanie oceny roli państwa w polityce rodzinnej w kontekście fundamentalnego programu „Rodzina 500+”. Na podstawie przeprowadzonych w Radomiu badań empirycznych autorka wskazuje skalę poparcia dla programów wsparcia rodzin, szczególnie programu „Rodzina 500+” i jego aksjologicznych korzeni. Programy „Rodzina 500+” i „Dobry Start” (potocznie nazywany „300+”) zmieniły przekonania dotyczące roli państwa w polityce rodzinnej. Zaznacza się odejście od neoliberalnej retoryki i umacnia się przekonanie, że państwo ma obowiązek wspierania obywateli w sferze socjalnej, szczególnie w polityce rodzinnej. Ze wszystkich oferowanych form wsparcia program „Rodzina 500+” jest najwyżej cenioną formą wspierania rodzin ze względu na jego uniwersalny, niestygmatyzujący charakter.