Celem artykułu jest pokazanie, jak na tle istniejących uwarunkowań prawno-instytucjonalnych realizowana jest koncepcja integracji społecznej osób niepełnosprawnych, w której kluczowe miejsce zajmuje aktywność sportowa. W pierwszej części artykułu, nawiązując do literatury przedmiotu oraz dokonując przeglądu najważniejszych aktów prawnych, zarysowano rolę, jaką przypisuje się aktywności sportowej osób niepełnosprawnych w procesie ich społecznej integracji. Następnie określono zakres pomocy ze strony polskich instytucji państwowych i organizacji pozarządowych we wspieraniu aktywności fizycznej tej kategorii obywateli. W dalszej części artykułu przedstawiono rezultaty podejmowanych działań powyższych podmiotów, odwołując się do bezpośrednich doświadczeń osób niepełnosprawnych. W celu poznania punktu widzenia badanych osób posłużono się wywiadem swobodnym. Analiza i interpretacja materiałów empirycznych oraz danych zastanych prowadzona była zgodnie z zasadami metodologii teorii ugruntowanej. Z przeprowadzonych badań wynika, że osoby niepełnosprawne mają trudności w zaspokajaniu swoich potrzeb związanych z aktywnością fizyczną. Odczuwają też różnego rodzaju niedogodności i zmagają się z ograniczeniami w sferze finansowej, organizacyjnej oraz społecznej. W związku z tym potrzebne są zmiany w zakresie rozwiązań prawnych oraz instytucjonalnych, zapewniające właściwą realizację idei integracji społecznej osób niepełnosprawnych, w której istotne znaczenie miałoby uprawianie sportu.